Data:
21/02/2003 19.41.59
 rispondi
al msg
 nuovo
msg
 cerca nel forum
 torna
all'indice |
Caro Bukowski, avrei bisogno della traduzione di alcuni passi tratti dagli Elementa Philosophiae del Venerabilis Bedae.
[...]
Aer igitur est luna usque ad terrram, qui quanto est terrae propinquior, tanto
humidior et spissior: quanto remotior, siccior, et splendidior. Hic cum sit
suppositus soli, ex eo calorem et lucem accipit. Sed quoniam sol terminos
torridae zonae nunquam excedit, illam partem aeris ex vicinitate sui accendit;
remotas vero expertes sui fervoris relinquit, fiuntque ex vicinitate aquae et
terrae frigidae. Positae vero in medio, ex utraque parte intemperie hinc et
illinc temperantur. Sunt ergo in aere quinque diversitates, quae ab ntiquis
quinque zonae dictae sunt, non ut quidam aestimant, super lunam. Ibi nempe sunt
omnia immutabilia, quia ibi nulla est contrarietas. Cun enim ibi sit aether, qui
ignis dicitur, corporaque stellarum ignea, unde in aliquabparte erit frigus? Sed
scio istos es verbis philosophorum errasse, qui quinque zonas esse in coelo
pronuntiant, ut Virgilius: "Quinque tenent coelum zonae." Contra haec geminam
habemus defensionem. Prima est, quod aer saepe vocatur coelum. Unde dicitur:
Aves coeli. Secunda est, quod quinque partes aetheris quinque partibus aeris
superpositae sunt, vocaturque pars aetheris, nomine partis aeris sibi
suppositae, diciturque pars supposita frigidae frigida, quamvis in ea nullum sit
frigus. Pars supposita ttorridae torrida, non quia in aethere sit aliquis fervor
caloris. Est enim superior tam subtilis, quod accendere aliquid not potest,
donec humido se misceat et spisso. Istae eadem diversitates ex aere supposito in
terra sunt, qualitas quippe aeris terram inficit. Sunt ergo quinque in terra,
quinque zonae in aere. De aere igitur nostrae habitabili superposito disseramus,
ostendentes quae in eo et unde sint diversitates, a pluvia quae omni tempori est
commonis incipientes.
[...]
In eodem aere videntur stellae cadere, nulla cadente. Cum enim igneae sint
naturae, et prius locus stellarum sit aether, nunquam ad terram descendunt.
Iterum cum maxime sint, etsi ex remotione parvae videantur, si aliqua ex illis
caderet, totam terram, vel maximam partem ejusdem occuparet. Non cadunt ergo,
sed cadere videntur. Saepe etenim in superioribus partibus aeris est ventus et
commotio, etsi non sit in inferioribus, ex qua commotione aer ignitus et
splendens per aera discurrit; qui cum juxta aliquam stellam splendere incipit,
splendore suo visum illius stellae nobis aufert, videturque quod stella cecidit.
Sed dicet aliquis: Unde ergo quod postea stellam ipsam non videmus? Huic dicimus
stellam eamdem postea a nobis videri, sed eam esse nesciri. Cum enim, ut
praediximus, aer ignitus decurrat, aer spissior, et inde tarde subsequitur, qui
inter nos et stellam illam positus, visum ejusdem nobis aufert; sed ante
transeat stella illa, et appareat firmamentum, quod semper ad occasum tendit, et
stellam ilam ad ulteriora secum detulit, cumque apparet, quia in alio loco quam
ante esset videtur, alia stella putatur.
De cometa vero, quae in mutatione imperii apparet, hoc sentimus, quod stella non
est, quia neque de infixis est, neque aliquis planeta; quod vero de infixis non
est, ex hoc apparet, quod motus illius sentitur. Planeta vero non est, cum extra
zodiacum saepe videtur, nec motum planetarum sequitur. Si iterum stella esset,
in aliquo hemispaerio esset. Cum ergo stellae ejusdem himisphaerii apparent,
unde ista quae major videtur, non apparet? Non est ergo stella, sed ignis juxta
voluntatem Creatoris accensus, ad aliquid designandum.
Explicit Elementorum Philosophiae.
Cordiali saluti
|
Cerca
STORIA E CIVILTA'
DIRITTO
ATTUALITA'
MAPPA DEL SITO
stampa
aggiungi
ai preferiti
imposta
come pagina iniziale
torna
su
HOMEPAGE
SEGNALA IL SITO
FAQ 
NEWSGROUP